اختراع ساعت دیواری تأثیر عمیقی بر زندگی قرون وسطایی داشت و باعث پیشرفت جامعه و پیشرفت علمی شد. چنین ساعت‌هایی در ابتدا توسط صومعه‌ها به عنوان روشی برای سازماندهی بهتر فعالیت‌های مذهبی و تنظیم جریان‌های کاری روزانه مورد استقبال قرار گرفتند. این استانداردسازی زمان بر زندگی اجتماعی و فعالیت‌های اوقات فراغت تأثیر می‌گذارد و در عین حال بینشی را نسبت به محیط انسانی و جهان طبیعی ارائه می‌دهد. در نهایت، این فناوری نحوه درک ما از زمان را تغییر داده است.

شماره گیری های دایره ای اولیه فقط یک عقربه را نشان می دادند که بر اساس آن علامت گذاری شده بود. با پیشرفت تکنولوژی و توسعه ساعت‌های مکانیکی، واحدهای زمان به افزایش‌های کوچک‌تری تقسیم شدند که منجر به اضافه شدن یک عقربه دوم بر روی ساعت برای نمایش دقیقه‌ها و در نهایت، یک عقربه سوم برای نشان دادن ثانیه‌ها شد. این مفهوم و درک از زمان در زندگی روزمره در قرون وسطی ادغام شد. این به عنوان یک پل تکنولوژیکی بین آنچه در آن زمان در مورد زمان شناخته شده بود و نحوه تجربه آن عمل کرد.

ساعت های آفتابی

در گذشته از ساعت های آفتابی برای تشخیص زمان استفاده می شد. ساختار ساعت آفتابی شامل یک صفحه مسطح است که دارای نشانه‌های درجه است و یک عقربه «شاخص» که رو به قطب شمال تنظیم شده است. همانطور که زمین می چرخد، سایه شاخص نیز از یک درجه به درجه دیگر تغییر می کند و مردم باستان زمان را دنبال می کردند. اگرچه در شرایط آفتابی کاملاً مؤثر است، اما ساعت‌های آفتابی یک محدودیت داشتند: نمی‌توان از آن‌ها در روزها یا شب‌های ابری استفاده کرد زیرا نور خورشید برای ایجاد سایه وجود نداشت.

ساعت آبی

این نوع ساعت با استفاده از جریان آب از طریق یک ظرف مدرج با سوراخ کار می کند، جایی که داخل آن با آب پر می شود تا زمانی که به آرامی از یک روزنه کوچک بیرون بیاید. مقدار آب آزاد شده در نهایت نشان دهنده گذر زمان تا حد معینی است.

ساعت شنی

با استفاده از دو حباب شیشه ای که در کنار هم قرار گرفته اند، با یک دهانه نازک که اجازه می دهد شن از بین آنها عبور کند، می توان ماسه ایجاد کرد. حباب بالایی پر می شود تا حباب پایینی پر شود و ظرف برگردانده شود. از طریق محاسبه تعداد دفعات حرکت شن و ماسه در حباب ها، زمان تقریبی مشخص خواهد شد. ماسه از سوراخی رها می‌شد و یک ساعت طول می‌کشید تا شن‌ها به انتهای دیگر برسد و ساعت شنی برگردانده می‌شد. امروزه انواع مختلفی از ساعت های دیواری و ساعت مچی داریم که در هر شرایط آب و هوایی به راحتی می توان از آنها برای تعیین زمان استفاده کرد.

همانطور که انسان ها درک علمی خود را ارتقا دادند، ساعت های مکانیکی دقیق، وزن محور، فنری، برقی، باتری و کامپیوتری جایگزین ساعت های آبی، ساعت های آفتابی و ساعت های شنی شدند. به خصوص از زمانی که استفاده از فنرها برای به کار انداختن چرخ دنده هایی که به عقربه ساعت، عقربه عقربه و حتی عقربه دوم متصل می شوند، به سرعت در دسترس همگان قرار گرفت.

در سال 1956، یک یافته باستان شناسی ابزاری را نشان داد که نمادهای چینی را نشان می دهد که پیشرفت زمان را نشان می دهد. آزمایش‌های اولیه‌ای که روی این اثر انجام شد، آن را به قرن سوم هجری نسبت می‌دادند و در مورد منشأ آن تردیدی وجود نداشت. با این حال، چیزی که به‌ویژه غیرمنتظره بود، این بود که این دستگاه حداقل یک دهه قبل از اختراع ساعت‌های مکانیکی سوئیس بود. نشان می‌دهد که قرن‌ها قبل از چیزی که زمانی ممکن بود در چین توسعه یافته بود. تعجب آور است که بدانیم این دستگاه از آلومینیوم ساخته شده است، زیرا آلیاژها و کامپوزیت ها تنها از طریق الکتریسیته در قرن 19 به دست آمدند. چگونه چینی ها شانزده قرن پیش چنین ساعت مکانیکی پیچیده ای را با چنین موادی ساختند؟ آنها در این شرایط چه قدرتی برای ایجاد آلومینیوم داشتند؟ یقیناً تعمق در مورد این سؤالات وقتی در معرض اطلاعات خاصی قرار می گیریم جذاب است.

عجبیت ترین ساعت دیواری در سراسر جهان

ساعت بیگ بن

بیگ بن نماینده ترین و بزرگترین برج ساعت جهان و اروپا است که در لندن در ضلع شرقی پارلمان بریتانیا واقع شده است. اگرچه در ابتدا نام آن «الیزابت» بود، این برج دیده بانی نمادین به دلیل زنگ‌های عظیمی که در هر ساعت پخش می‌شود، بیشتر به نام «بیگ بن» شناخته می‌شود. اجزای آن در مجموع پنج تن وزن دارند، اما به مدت چهار سال باید در حین انجام تعمیرات گسترده خاموش می شدند.

ساعت اورانیا

در سال 1969، اریش یان، طراح صنعتی، ساعت جهانی "اورانیا" را در میدان الکساندر برلین به عنوان نمادی از وحدت با وجود تقسیم آلمان، برپا کرد. منظومه شمسی در بالای ساعت نمایش داده می شود در حالی که 24 منطقه زمانی مختلف را می توان در نقاط مختلف کره زمین در زیر مشاهده کرد.

محصول مرتبط: ساعت دیواری چوبی لوتوس مدل 152 و 151

ساعت ساختمان شهرداری پراگ

ساعت ساختمان شهرداری پراگ که در سال 1410 ساخته شد، خانه یکی از نمونه های منحصر به فرد و نفیس معماری گوتیک است. بنا به گزارش ها، پس از اتمام ساعت، چشمان سازنده این ساعت را در آورده و وی را نابینا کردند تا هرگز نتواند چنین طرحی را تکرار کند. تعمیرات ساعت تا اکتبر 2018 به پایان رسید.

ساعتی در برلین

یک ساعت زیبا و در عین حال کمتر شناخته شده در برلین، که در سال 1982 ساخته شد، با کره های بزرگ خود که حاوی مایع سبز رنگی است که برای نشان دادن ساعت ها جریان دارد و کره های کوچکتر که دقیقه ها را مشخص می کنند، توجه را به خود جلب می کند. این ساعت چشم نواز در سه طبقه (13 متر) ساختمان کشیده شده است.

برج ساعت نمادین در برن

برج ساعت نمادین در برن، پایتخت سوئیس، در سال 1530 ساخته شد و از آن زمان به نماد اصلی شهر تبدیل شده است. گردشگران این فرصت را دارند که با توجه خاص به کرونوس - خدای زمان - و همچنین سه خروس که در یک ساعت جدید نوید می دهند، چهره هایی را که در شروع هر ساعت تغییر می کنند، مشاهده کنند.

ساعت کلیسای مرکزی شهر استراسبورگ

کلیسای جامع استراسبورگ یکی از زیباترین آثار دوره رنسانس را در خود جای داده است. در سال 1567، سه ریاضیدان طرحی برای یک ساعت نجومی ایجاد کردند که در نهایت در سال 1574 توسط صنعتگران سوئیسی، کنراد داسپودیوس و آیزاک و جوزیاس هابرشت ساخته شد.

ساعت‌های کوکو

منطقه جنگل سیاه در جنوب آلمان به خاطر ساعت های فاخته اش معروف است، بنابراین جای تعجب نیست که بزرگترین ساعت فاخته جهان در تریبرگ ساخته شود. اندازه این ساعت قابل توجه شش تن است و با شروع هر ساعت، یک پرنده چوبی 4.5 متری "کوکو" از پنجره برج ساعت بیرون می آید.

ساعت شهرداری مونیخ

دو یا سه بار در روز، ساعت در تالار شهر مونیخ بازآفرینی نمادین دو لحظه تاریخی است: مراسم عروسی ویلهلم پنجم در سال 1568 و رقص بشکه‌سازان برای جشن گرفتن پایان یک بیماری همه‌گیر. این سازه با انرژی خورشیدی به روز شده است.

ساعت آنکر

در وین، ساعت «آنکر» بین دو ساختمان متعلق به شرکت بیمه انکر متصل می شود. طراحی شده توسط فرانتس ماخ، نقاش اتریشی، دوازده مجسمه برنزی نشان دهنده شخصیت های وینی است که در مدت دوازده ساعت بر روی پل آن راهپیمایی می کنند. در ظهر، جوزف هایدن در میان آنها است و موسیقی در سراسر گذر آنها به گوش می رسد.

مقاله مرتبط: نکاتی مهم در مورد انتخاب ساعت دیواری عالی برای یک خانه مدرن

ساعت شهر گراتس اتریش

اتریش در شهر گراتس واقع شده است و یک برج ساعت چشمگیر با تاریخچه ای است که به قرن سیزدهم باز می گردد. شکل کنونی آن در سال 1560 ایجاد شد و دارای یک عقربه ساعتی است که بزرگتر از عقربه دقیقه شمار است و به شما امکان می دهد زمان از دورتر دیده شود.

ساعت نجومی در میدان سان مارکو ونیز

ساعت نجومی در پیازا سن مارکو، ونیز دارای تعدادی ویژگی پیچیده است، از جمله دوازده صورت فلکی، و همچنین فازهای ماه و خورشید. در سال 1998، این ساعت تحت تعمیرات قرار گرفت و همچنان به شخصی نیاز داشت که آن را نگهداری کند و با خانواده خود در محل زندگی کند.