گرامافون که با چرخاندن یک دیسک کار می کند، دستگاهی است که صداهای ضبط شده را بازتولید می کند. در ابتدا این گجت در قالب یک دیسک تخت عرضه شد که قابلیت ضبط و بازتولید صدا را داشت. قبل از ایجاد آن، متداولترین تکنیک مورد استفاده گرامافون بود که از یک استوانه منفرد تشکیل شده بود. دوره بین اواخر قرن 16تا اواسط دهه 1950 شاهد افزایش محبوبیت گرامافون بود.
امیل برلینر، مردی آلمانی-آمریکایی تبار، به خاطر اختراع گرامافون شهرت داشت. نوآوری های او پیشرفتی نسبت به نسخه قبلی فونوگراف ایجاد شده توسط توماس آلوا ادیسون بود که در نهایت منجر به ایجاد گرامافون شد. برلینر بین سالهای 1851 تا 1929 زندگی میکرد. این دستگاه جدید علاوه بر برخورداری از قابلیتهای اساسی مدل قبلی خود، گرامافون، به عنوان یک دستگاه کپی استثنایی دو چندان شد و در نتیجه از هر گونه محدودیت طراحی اصلی فراتر رفت. اختراع اولیه گرامافون امکان ضبط صدا را فراهم کرد اما با محدودیت هایی روبرو شد که باعث شد تغییرات بعدی در طراحی برای بهبود عملکرد آن انجام شود.
برلینر، در آغاز دهه 1890، گرامافون را برای فروش در بازار معرفی کرد. آلمان اولین کشوری بود که بر خلاف تصور رایج که منشأ آن در ایالات متحده بود، صفحههای دیسک با برش جانبی را منتشر کرد. گرامافون در سال 1887 توسط برلینر در آلمان و انگلیس حق اختراع دریافت کرد. در سال 1889، او با هدف ارائه آخرین ساخته خود به جامعه علمی آلمان به آلمان سفر کرد.
اگرچه توماس ادیسون گجت های زیادی خلق کرد، اما چیزی که او را بیشتر مجذوب خود کرد، گرامافون بود. ادیسون در حالی که روی تقویت تلگراف و تلفن کار می کرد، روشی برای ذخیره صدا بر روی سیلندرهای پوشیده شده با فویل پیدا کرد. در سال 1877، او ماشینی ساخت که دارای یک جفت سوزن بود که یکی برای ضبط و دیگری برای پخش بود. صدای ادیسون از طریق سوزن ضبط بر روی سیلندر ثبت میشد، زیرا ارتعاشات ناشی از گفتار او را از طریق قطعه دهان دریافت میکرد.
توماس ادیسون در سال 1877 تلاش کرد تا مکانیزمی را اختراع کند که موسیقی را ضبط و پخش می کرد. برچسبی که به اختراع او داده شد "فونوگراف" بود که با ضبط صدا روی سیلندرهایی که شکل دایره ای داشتند کار می کرد. کیفیت تولید ناکافی بود و هر کاست به یک نمایش محدود می شد.
این گرامافون که توسط امیل برلینر نامگذاری شد، اولین ضبط کننده صدای قابل اجرا بود و در سال 1887 به عنوان پیشرفتی در طراحی ادیسون به ثبت رسید. برخلاف تکرارهای قبلی خود، گرامافون به جای سیلندر از صفحه های شیشه ای تخت استفاده می کرد. در طی فرآیند ضبط، یک فرورفتگی کوچک روی سطح دایره ای دیسک ها ایجاد شد. شیارها به گونهای طراحی شدهاند که زیر بازوی گرامافون قرار میگیرند و ارتعاشات صدا را برای سوزن برای خواندن و انتقال به بلندگو نگه میدارند.
با اختراع گرامافون، تولید صفحات در مقیاس بزرگ امکان پذیر شد و می توان یک ضبط واحد را روی چندین دیسک تکرار کرد. در سال 1894، شرکت گرامافون ایالات متحده توسط یک شهروند برلینی تأسیس شد که با پشتکار چندین رکورد را به صورت سالانه ضبط و تولید می کرد.
سوزن گرامافون، مشابه قلمی که در حال حاضر استفاده میکنید، روی شیاری که با پوسته سر در ارتباط است، چسبانده شده است. سپس سوزن را به دیافراگم که به عنوان دیسک شما عمل می کند وصل کنید و دیافراگم را به بوق یا پیش تقویت کننده ها وصل کنید
این سوزن خاص وظیفه پخش رکورد یا دیسک را بر عهده دارد. موسیقی یا صدا توسط شنونده درک می شود. در نسخه های قبلی، از یاقوت کبود یا الماس به عنوان دستگاه پخش استفاده می شد. در عوض مس و استیل در اوایل دهه 1900 شروع به کار کردند.
یک نکته جالب در مورد گرامافون این مورد است. علاقه مندان به موسیقی استدلال می کنند که کیفیت صدای تولید شده توسط پخش کننده های ضبط از پخش کننده های MP3 بیشتر است. تعداد قابل توجهی از مردم کیفیت صدای وینیل را به دلیل ویژگی اصلی آن ترجیح می دهند. اگرچه صفحات وینیل ممکن است با قیمت بالایی همراه باشد، اما هرگز مانعی برای طرفداران موسیقی نبود. افرادی هستند که هنوز مجموعه های وینیل را در اختیار دارند و نمایش می دهند. نگهداری از صفحات وینیل دشوار تر است ولی خب کسانی که به این مورد علاقه مند هستند و کلکسیونی از صفحات وینیل دارند، مسلما این دشواری برای آنها مشکلی ندارد.
بازار طاقچه گرامافون ها و صفحه های گرامافون با توجه به ماهیت قدیمی آن و ماهیت برجسته علاقه مندان آن بسیار خاص است. فروشگاه میعاد تایم هم طیف وسیعی از گرامافون های نوستالژی با قابلیت های مدرن و امروزی را در قسمت گرامافون فروشگاه برای شما موجود کرده است.
صفحات وینیل در حال حاضر در حال تجربه دوباره محبوبیت هستند. سال گذشته، انجمن صنعت ضبط آمریکا (RIAA) افزایش خیره کننده 61 درصدی درآمد خود را تجربه کرد و به رکوردشکنی یک میلیارد دلار رسید که بالاترین میزان از سال 1986 است. این گزارش نشان می دهد که فروش لوح فشرده صفحات وینیل شاهد افزایش 21 درصدی به مبلغ 584 میلیون دلار بوده است که اولین افزایش فروش از سال 2004 است.
تجدید حیات موسیقی قدیمی را می توان به افزایش اشتیاق برای رسانه های سنتی و ویژگی های صوتی منحصر به فرد وینیل نسبت داد. سرویسهای پخش دیجیتال مانند Spotify و فرمتهای موسیقی دیجیتال مانند MP3 اغلب فایلهای صوتی را فشرده میکنند تا اندازه آنها را کاهش داده و کاربرپسندی آنها را افزایش دهند. علیرغم اینکه نیل یانگ حامی موسیقی راک است، در مورد نارضایتی خود از فناوری فشرده سازی که تأثیر منفی بر کیفیت کلی صدای صدا دارد، با صدای بلند صحبت کرده است.
همانطور که نیویورک تایمز بیان کرد، تولید صفحات وینیل برای لیبلهای ضبط یک کار چالش برانگیز بوده است، زیرا کمبود امکانات پرس و تجهیزات قدیمیتر، که مانع از توانایی آنها در تامین نیازهای بازار شده است. بنابراین، صفحات وینیل تازه تولید شده اغلب با قیمت گزافی همراه هستند که خرید آنها را برای بسیاری از مصرف کنندگان غیرعملی می کند.
گرامافون ایستاده والتر فول مدل 2501
گرامافون رومیزی برند لاکچری مدل 102
گرامافون های اصلی شامل اجزای مختلفی از جمله یک سوزن کوچک، یک شیار، یک دیافراگم بودند. سوزن روی گرامافون و قلمی که در حال حاضر استفاده می کنید، هر دو به یک شیار متصل هستند. سپس سوزن را روی دیافراگم که به عنوان صفحه گردان شما عمل می کند وصل کنید و سپس دیافراگم را به پیش آمپر وصل کنید. صدای ضبط شده در ضبط های فردی را می توان با حرکات دیافراگم فعال کرد.
صدا صرفاً از طریق ارتعاشات تولید می شود و نیازی به هیچ دستگاه الکتریکی ندارد. گرامافون توانایی معکوس کردن ذخیره سازی صدا را برای پخش موسیقی دارد که در نتیجه صداهای درون دیافراگم را تثبیت می کند. با کمک یک میکروسکوپ، میتوان مشاهده کرد که چگونه سوزن هنگام سر خوردن موجهایی ایجاد میکند که باعث ایجاد ارتعاش میشود. برای این آزمایش، داشتن نور و تنظیم کافی ضروری است. با بررسی دقیق شیارهای ضبط با بزرگنمایی 1000 برابری، می توان شکل موج موسیقی را تشخیص داد.
مدت زمان ماندگاری یک صفحه وینیل اغلب در مورد آن سوال می شود، اما پاسخ تا حدودی نامشخص است. پاسخ به این پرسش به دلیل عوامل متعددی که بر طول عمر آنها تأثیر می گذارد، با چالش مواجه است. قبل از تعیین دفعات پخش رکورد، باید در مورد کیفیت و نگهداری آن پرس و جو کرد. اینها عوامل مهمی هستند که باید در نتیجه گیری در نظر گرفته شوند. بر اساس برخی نظرات، در صورت استفاده و نگهداری مناسب، امکان ماندگاری بیش از صد سال وجود دارد. ممکن است بیش از 1000 سال طول بکشد. دوام یک صفحه وینیل به طور گسترده ای به نحوه کار و دفعات استفاده آن بستگی دارد.
موسیقی نوعی بیان هنری است که توسط افراد با پیشینه های مختلف مورد تحسین قرار گرفته است. به گفته علاقه مندان به موسیقی، صنعت موسیقی در دوران پخش کننده های موسیقی به اوج خود رسید. علاقه مندان به موسیقی هنوز از گرامافون به عنوان وسیله ای برای لذت بردن از موسیقی استفاده می کنند.
علاقه مندان به موسیقی صدای گرامافون را مشخص و واضح می دانند. تا زمانی که صدای یک آلبوم وینیل واقعی را تجربه نکرده باشید، نمی توانید تفاوتی را تشخیص دهید. صدا با صدایی که معمولاً از طریق تلفن یا بلندگو تجربه می شود متمایز است. باید هر از چند گاهی آن را تجربه کرد. گرامافون یک هدیه فوق العاده برای افرادی که به موسیقی علاقه دارند می سازد. گزینه های زیادی در فروشگاه میعاد تایم موجود است.
به گرامافون کلاسیک ما نگاهی بیندازید، یک انتخاب بی عیب و نقص
ادغام ملودی ها و اشعار از طریق گرامافون منجر به جهش صنعت موسیقی و مشاغل مرتبط با آن شد و به میزان قابل توجهی به مصرف گرایی و فرهنگ کمک کرد. هنگامی که گرامافون ایجاد شد، تنها تعداد محدودی از دسته بندی های موسیقی قابل توجه وجود داشت که از جمله آنها جاز بود. ظهور گرامافون به طور گسترده به عنوان یک عامل مهم در توسعه جاز در زمینه تاریخ موسیقی آمریکا در نظر گرفته می شود.
مقاله مرتبط: پیشینه ضبط صفحه گرامافون و نوار در ایران
گرامافون را می توان به عنوان یک دستگاه قدیمی برای پخش صفحات در نظر گرفت. اقلام قدیمی مورد تحسین بسیاری قرار می گیرند زیرا احساسات نوستالژیک را برمی انگیزند. این سری وسایل نوستالژی دارای روایت و شخصیتی متمایز هستند که علاقهمندان به کالاهای قدیمی را برمیانگیزد. علاقه مندان به موسیقی قدیمی و موسیقی اغلب از گرامافون به عنوان وسایل تزئینی استفاده می کنند.